Mei/ Weer tijd voor een blogje!

Dit keer zal ik eens wat lichtvoetiger zijn.
Ondanks het feit dat ik veel meegemaakt heb dit jaar, en nu ook nog steeds veel zorgen en stress, wil ik in dit stukje optimistisch zijn. Want, hoe vreemd ook, ik heb namelijk nog voor hetere vuren gestaan dan het vuur dat men mij nu aan de schenen lijkt te willen leggen door vooral veel en snel geld te willen voor van alles maar vooral NIET met geld op de proppen te komen waar ik zelf nog recht op heb!

Ik heb namelijk ontdekt dat ik een overlever ben. Ik zie altijd nog een sprankje hoop aan het einde van de licht, en licht in de duisternis, al is het nog maar zo weinig.......het is er wel.
De dingen blijven niet zo, dat is onmogelijk. Dat kan nooit de bedoeling zijn! Het kan wel zo zijn dat deze dingen gebeurd zijn de laatste 7 maanden zodat ik er wat van zou kunnen leren. Dat geloof ik dus weer wel. Alleen, wat de les is, daar heb ik nog wat tijd voor nodig om daarachter te komen....

Een nieuwe partner zoeken is zeker niet een van mijn prioriteiten! Er is nog zoveel meer te doen dan dat. Al wil ik volgend jaar wel op vakantie en dan liever niet alleen, maar dat kan ik ook doen met mijn 3 toffe kinderen bijvoorbeeld. Die hebben dat namelijk echt verdiend! Ik wil ook graag dat mijn oudste zoon snel op eigen benen gaat staan. Wat spullen regelen, bankje, koelkast, wasmachine en servies......moet kunnen. En als hij het wil zal hij zien dat hij het echt wel kan. In februari wordt hij alweer 23 toch!

Vandaag...weer verder schrijven. 18 mei is het nu alweer. Snipverkouden, pas weer wat kleine teleurstellingen achter de rug. Maar nu dus echt vastbesloten om op niemand meer te rekenen of te hopen. behalve natuurlijk op mijn twee zoons. De overige familie lijkt twee handen op één buik, dus dat hou ik voor gezien.
Het lijkt er op dat ik een nieuwe kennisje heb sinds 2 weken en ook een gezellige buurman sinds gisteren! Dat is toch al iets. Voor het overige zal ik toch meer op mezelf moeten gaan rekenen, vrees ik. Mezelf wat vaker die knuffel geven die ik vaak mis. Wamt helaas zijn degenen die die knuffel wel willen geven meestal andere dingen van plan, en dat geeft een knap eenzaam gevoel!
Dus vandaag ga ik weer heel erg lief zijn voor mezelf en mezelf op een voetstuk plaatsen. Tot de volgende!

Nieuwe blog, 2 januari 2015

......niks leek me meer te lukken op ons oude adres, zeker de laatste 5 a 6 maanden dat we er nog woonden. We werden genegeerd, teleurgesteld, in de steek gelaten en gekwetst.
Beginnen met een schone lei, het klinkt echt makkelijker dan het is.......toch ga ik het proberen!

Verder op een nieuw adres, al zou ik echt liever verder gaan in een nieuwe woonplaats. Hopelijk
gaat dat me wel lukken tegen 2016.
Het is moeilijk in het kort samen te vatten wat er allemaal niet meer ging.......onder andere stopte mijn relatie. Waar ik hoopte dat hij nu toch echt eens aan zichzelf zou gaan werken, zette hij mij juist aan de kant. Hij is nu zijn baan kwijt, en naar mijn gevoel weer diep in zijn verslavingen gedoken en aan het 'bank-hangen'........
Dus ja.......die zou echt niks meer kunnen voegen aan mijn leven. De leuke dingen deed hij liever met anderen dan met mij, hoe duidelijk kan het zijn?.......

Zoals al te verwachten, toen ik er nog eens langs ging in januari, was het teleurstellend. Een vlak persoon en een sfeer die verre van gezellig was. Ik vroeg me echt serieus wat ik er kwam doen en hoe ik zo lang met deze persoon was omgegaan jarenlang! Wel pijnlijk en ontnuchterend, moet ik zeggen.
Maar genoeg over anderen en weer terug naar mij. Ik voel me blij, ook al komt er nog steeds 1 of 2 keer per week nog flink wat verdriet uit, waarna ik gelukkig wel weer snel opgevrolijkt kan worden.

Maar nu dus eerst zorgen dat we alle noodzakelijke spullen bij elkaar hebben in ons nieuwe huis. Vanavond komt de koelkast.......daar hebben we dus een paar weken op moeten wachten!
Wat zal dat een luxe zijn als die morgen aangesloten is en werkend. Zaaalig. Maar eerst de verjaardag vieren van mijn oudste zoon morgen!! Dat zal echt zijn dag worden, ik wil dan geen stress, alleen maar gezellig bezoek...........zo eerst maar eens een lekkere taart gaan halen voor hem.

Ik wens alle lezers ook nog een hele fijne en ontspannen dag vandaag!! Wederom veel liefsvan mij xxx



 

Space

DE . KUNST . VAN . HET . WEGLATEN

RUIMTE............heb je nodig om goed te kunnen nadenken

VRIJHEID..........is ook van levensbelang

Mogen, durven, kunnen iets weglaten is een blijk van zelfvertrouwen,

van moed, van inspiratie

Maar wat een schoonheid, schoonheid als van een uitgestrekte blauwe lucht

Met misschien alleen wat schapenwolkjes

Schoonheid als van eindeloze groene velden met hier en daar

Vlekjes van bloemen daarin

Schoonheid als van grijze bergen met in de verre verten

Witte toppen boven groene weiden

Het heeft alles te maken met het kunnen loslaten

Leven in het nu, geloven dat dingen zullen lopen

Zoals ze moeten lopen, de controle laten gaan

VRIJHEID GEEF JE AAN DIEGENE WAAR JE VAN HOUDT

ZODAT JE LAAT ZIEN DAT JE DIEGENE VERTROUWT EN HIJ OF ZIJ ZICH KAN ONTPLOOIIEN

S  -  P  -  A  -  C  -  E  .....................

Tijd voor een nieuwe blog!

Oktober.......gisteren nog een zomerse dag, vandaag regen en storm. Maakt niet uit, ik zit lekker binnen. De vraag is wel hoe lang we nog in dit huis zitten, want ik ben bezig met andere woonruimte!
Ik vind het niet erg, het is nu eenmaal herfst en dan kan het er buiten soms ook heel mooit uit zien qua kleuren......Poeh! Ik weet niet waar te beginnen met schrijven, het is duidelijk te lang geleden weer......

Ik kan het wel weer gaan hebben over mijn relatie die is gestopt sinds april en dat ik hem nog mis en nog van hem hou. Maar tegelijk zie ik dat er heel veel verkeerd zat in de relatie. Veel uiteenlopende interesses, en hij graag thuis willen zitten en ik veel verschillende interesses maar ook vaak (samen) weg willen gaan. Al jaren ging ik dan maar alleen weg of met anderen. Op den duur was dat niet leuk meer en voelde het erg eenzaam!

Nu ben ik dringend op zoek naar een woning omdat het allemaal wat te duur werd hier. Achterstallig onderhoud en veel te veel spullen, het overzicht kwijt. Hoogste tijd dus voor een frisse start! Veel spullen zal ik weggooien met de verhuizing.
Ben doodsbenauwd voor de verandering, maar het is echt onvermijdelijk geworden. Als ik deze relatie en het verdriet hierom ECHT achter me wil laten, zal ik serieus snel weg moeten. Dat geeft natuurlijk tegelijkertijd wel een heel melancholiek gevoel. WAT zal ik onze tuin missen met de grote boom, onze katten en vogels erin! Maar ja........

Het moet nu echt gebeuren. Het is het afsluiten van een tijdperk; we hebben hier maar liefst 15 jaar gewoond, dat kun je niet zomaar even wegvlakken! Maar iets zegt me dat dit een goede stap is, daarbij was ik deze straat en wijk echt al lang spuugzat......geen gezelligheid, weinig contact met de buren, vrijwel alleen maar commentaar en roddel hier te verwachten. Nee, ik zal hen niet missen en zij mij niet (misschien op 1 buurman en buurvrouw na....). Het is gedaan.

Jaloezie en vrouwen

......is het jou ook al eens opgevallen dat vrouwen (bijna) altijd kijken naar andere vrouwen?
Of het nu kritisch is of beminnelijk, je wordt van top tot teen opgenomen, meer nog dan door mannen. Vrouwen kijken naar details, en ik durf te wedden dat ze de helft van de keren zich ook vergelijken met deze geobserveerde vrouw. Ik kan het weten, want ik ben zelf tenslotte ook een vrouw...........in ieder geval neem ik vaak competitie waar op dit gebied.
Mannen schijnen alleen te kijken of een vrouw (sexueel) interessant voor ze kan zijn.

In het begin dacht ik nog: het is zo´n cliche/onderwerp, maar nu denk ik: er is genoeg over te zeggen. Net als dat het waarschijnlijk bij mannen ook net zo werkt; die bekijken mekaar ook vaak als concurrent, tenzij het goede vrienden van mekaar zijn. (en dan nog soms misschien).
Wat mij dan weer boeit, is hoe die jaloezie ontstaat bij vrouwen. Komt het door de aanwezigheid van mannen, of vertonen vrouwen ook dit jaloerse en kritische gedrag als ze alleen met vrouwen onder elkaar zijn; bijvoorbeeld op de werkplek?

Persoonlijk zou ik graag veel meer maatjes willen kunnen zijn met andere vrouwen zijn. Zonder dat die vrouw er dan wat achter zoekt. Gewoon leuk en gezellig doen tegen mekaar. Uitgezonderd dan als die bepaalde vrouw me een loer gedraaid heeft, wat me eerder dit jaar helaas overkwam. Dan kom ik haar het liefst nooit van mijn leven meer tegen. Ik blijf lang boos en gekwetst. Maar nooit zonder reden. Over het algemeen hou ik van kletsen en gezelligheid en mooie dingen, en dit deel ik het liefst met anderen.

Ik zou nu een heel relaas kunnen gaan starten over de invloed van de traditionele opvoeding en de rol die het uiterlijk daardoor zou spelen voor een vrouw (dat wil zeggen dat dat dus heel erg telt voor een man), maar dat gaan we niet doen. Nee ik wil niet kijken naar de oorzaak vandaag, maar naar hoe ik dit ervaar. En hoe absurd ik de wereld af en toe vind. Want dat is het toch?.........Waarom niet meer vrede en harmonie, waarom altijd en eeuwig concurrentie? Als het goed is kom je toch diegene tegen die bij je past, of je nou
man of vrouw bent.

Hierbij neem ik niet mee zaken als uithuwelijken en andere vormen van gedwongen huwelijken. Dit is een ander verhaal, en keur ik in instantie ook af. Hoewel met meer kennis over de betreffende cultuur waarin dit zich afspeelt er mogelijk wel meer begrip voor zou kunnen ontstaan, maar toch zeker niet als het om minderjarige meisjes gaat. Jongens en meisjes zouden zelf moeten kiezen; en dan kiezen ze maar eerst 'verkeerd'; van die ervaring kun je leren, hoeveel pijn hartezeer soms ook kan doen............

It makes you grow, even if you wouldn't want to know.

......31 maart 2014/ de 10 geboden

Hij 'ziet het niet meer zitten'. Zag hij het ooit wel zitten dan? Nou, al zeker sinds 2012 heeft ze niet meer het gevoel dat hij nog moeite doet. Ook heeft ze best wel wat vervelende dingen met hem meegemaakt (waar ik vandaag niet op in zal gaan).
Hij is natuurlijk ook té vaak stoned om te beseffen hoe zij zich voelt.......maar daar moet ze niet over zeuren. Dat blowen hoort nu eenmaal bij hem. Dat wist ze toch?....Maar hij vergeet hoe zij zich daarbij voelt, voor hem is dit een normale staat van zijn, voor haar niet.

Nog geen maand nadat hij het uitmaakte, zei hij dat hij het 'acht jaar lang had geprobeerd'. Naast dat het erg gemeen is om iets op die manier te stellen, is het vooral ook niet waar. Hij heeft erg weinig moeite voor hun relatie gedaan, dus moet hij zeker ook niet proberen om haar de schuld in de schoenen te schuiven..... Trouwens, waar er 2 vechten, hebben er 2 schuld.

Ook het feit dat er al na 1 maand een andere vrouw bij hem zit (*wat ziet ze in hem?*), zegt haar dat dat hij haar dus echt niet waard is. Dit is gewoon een lachertje, dit na een relatie van 8 jaar! Nog meer bewijs dat hij gewoon niet alleen kan zijn.....te triest voor woorden. Hij is volledig de weg kwijt. Ik ga de andere kant op.

Conclusie:
IK VERDIEN VEEL BETER

1) Ik verdien iemand bij wie ik me op mijn gemak voel
2) Ik verdien iemand die ik kan vertrouwen
3) Ik verdien iemand die met mij een (harts)verbinding aangaat/ zielsliefde
4) Ik verdien iemand die zich normaal kan uiten
5) Ik verdien iemand die niet bang is voor emoties
6) Ik verdien iemand die mij respecteert
7) Ik verdien iemand die zich aan afspraken kan houden
8) Ik verdien iemand die leuke dingen met mij wil doen
9) Ik verdien iemand die (ook) goed alleen kan zijn
10) Ik verdien iemand die het principe snapt van 'geven en nemen'

2 juni 2014

verwerking, 17 april

Vandaag heb ik besloten om voor een betere verwerking van het einde van mijn relatie een dagboek bij te gaan houden. Of ik dit aan anderen ga laten lezen, valt nog even te bezien.
Ik doe het namelijk voornamelijk voor mezelf! Dingen weer wat meer op een rijtje te krijgen is nu eerst vooral het doel.
Kijk, gevoelens heb ik nog steeds voor hem, hij ook voor mij denk ik. Maar daar lag het niet aan. Hij kan me niet echt laten gaan, wil me niet kwijt, wil nog wel vriendschap maar dat kan ik niet. Ik wil alles of niets. En hoe pijnlijk dat ook zal zijn, dat houdt in dat verbreking dus een tijdlang zal inhouden in mijn geval.........GEEN CONTACT!

Wat zie ik er tegenop. De timing is echt loosy, want heel veel dingen zitten in mijn leven nu juist in de lift, maar nu zak ik voor mijn gevoel tijdelijk even terug.
Om half 11 vanmorgen op het werk had ik gewoon zin om naar huis te gaan en me ziek te melden.......toch niet gedaan maar ik weet echt niet hoe ik mijn tijd door moet komen vandaag. Was het maar even heel erg druk hier! Dat is dus ook niet het geval, dus de tijd kruipt voorbij.

Zo'n gevoel van: wat moet ik met de rest van mijn leven? bekruipt me.....Vast een hoop onzin, maar tegelijk.....ik had voor deze persoon gekozen. Maar hij geeft nu duidelijk aan het niet meer te zien zitten. Dat komt hard aan, had ik niet verwacht ook. Niet op deze manier, niet op dit moment. Nog niet zo lang geleden dacht ik dat we allebei wat toevoegden aan elkaars leven. Eerst dacht ik nog dat het was omdat de muziek weer in zijn leven is, maar dit is duidelijk niet de enige reden............hij wil zijn vrienden weer meer zien en daarbij ben ik niet altijd even gewenst.

Ik krijg hem, ik krijg het niet meer terug, het klopt niet meer, werkt niet meer. Daarnaast natuurlijk ook vooral de vraag of ik wel gelukkig zou kunnen worden/ blijven met hem. Een partner moet helemaal voor je kiezen, niet half. Want dan krijg je anders een minderwaardig gevoel over jezelf, alsof je niet beter zou verdienen. En dan doe je jezelf heel erg tekort. Zo kan het leven niet bedoeld zijn. Hij wordt niet meer blij van mij en dus kan hij me ook niet geven wat ik nodig heb.

Onmogelijk.

Ik zal me er bij neer moeten leggen.

Leven is loslaten.